60 JAAR GETROUWD
Mijn vader en mijn moeder.
In de kerk (R.K.) getrouwd op 1 maart 1949 in Breda. Het stormde zo dat de ouders van mijn vader en zijn broers en zussen te laat waren voor de plechtigheid, ze zaten vast in de trein. Wat mijn oma van moeders kant de in familieverband reeds vaak aangehaalde opmerking ontlokte: wat een klein stoetke.
Afgelopen zondaghebben we het gevierd in het koetshuis van het kasteel Heeswijk-Dinther, bij den Bosch. Door mijn zus georganiseerd. En het was echt een feest, alles klopte.
Ze werden met een gehuurde Rolls gebracht, alle broers en zussen ( plus 4 nog in leven zijnde partners) van mijn vader waren er.Van mijn moeder was er geen familie want zij is de enige die van het gezin Kunst is overgebleven. Verder mijn zus met man en kinderen en ik.
Mijn zus en ik hebben drie liedjes gezongen, nieuwe tekst op bestaande nummers, en ik heb wat zingende zaag gespeeld. Verder vertelde de ooms en tantes spontaan af en toe een anecdote. Zoals dat er met onweer soms met de wijwaterkwast door het huis gesprenkeld werd, waarop een andere tante het verhaal deed dat bij een vriendinnetje van haar dat ook gedaan werd, maar dan per ongeluk een keer met olie, zodat het behang in het hele huis onder de vlekken zat.
En verhalen over de diepe armoede: de kleren werden lap op lap versteld. Ze hadden een sigarenzaak op de Zeedijk in Amsterdam: op een pakje tabak werd een halve cent verdiend, en een brood kostte 11 cent, hoeveel klanten je wel niet moest hebben om een brood te kopen!! En 8 monden moesten worden gevoed.
De zes kinderen Louman, allen geboren en getogen op de Zeedijk, heb ik vanwege het unieke feit dat ze er allemaal nog zijn, na het feest nog even voor het kasteel gefotografeerd. En echt des Loumans: ze gingen vanzelf op leeftijd staan: de oudste, mijn vader (88) links, de jongste (77) helemaal rechts.
De laatste foto, rechstreeks uit het album gefotografeerd, is er een uit 1923: mijn opa en oma, mijn vader en tante Dien, de eerste twee kinderen, voor de sigarenzaak op de Zeedijk. Het was toen nummer 131, nu is dat veranderd en is het pand samengetrokken en in gebruik als Brocanterie-koffieshop (geen drugs) met de naam Latei: grootmoeders’…..(weet ik niet meer, meubels geloof ik)
groetjes
rené
PS: ze vieren altijd hun huwelijksdag op 1 maart, dat was de kerkelijke inzegening. Voor de wet zijn ze op 17 januari getrouwd, dat hebben we 6 weken terug voor de zekerheid ook maar dunnetjes gevierd. Zie blog hier.
