28 OKTOBER 2011: HET EINDE VAN DE MAYAKALENDER!!!

In mijn vorige blog vermeldde ik het spirituele hogedrukpan-gevoel waarin velen, zoals ondergetekende,  zich momenteel bevinden. Ondertussen heb ik een gnostiek weekend van mijn “school” achter de rug waarin ik de urgentie van de noodzaak om de ziel NU te openen voor de geest van licht en liefde middels o.a. het zoveel mogelijk buitensluiten van de astrale invloeden van deze wereld en het dienstbaar zijn aan de mensheid, aan den lijve heb ondervonden.

Ik vertelde daar in een groepje van 4 mensen waar ik toevallig mee sprak dat ik recentelijk op mijn werk gehoord had dat de Maya-kalender volgens een bepaalde interpretatie op 28 oktober a.s. zou aflopen en dat ik me afvroeg of daar in school mensen mee bezig waren: ja hoor, een wist het en een ander was al vijf jaar met een boek van die man bezig: hij had alle belangrijke data in zijn agenda genoteerd en vertelde dat op alle omslagpunten iets heftigs in de wereld was gebeurd!! De schrijver is  Carl Johan Calleman, en ik heb hem meteen opgegoogeld toen ik thuis was. Dat had ik al eens geprobeerd maar toen had ik Callman ingetikt (verkeerd verstaan), dus dat had  hele andere resultaten opgeleverd.

Ervan uitgaande dat die kalender inderdaad afloopt, een eindpunt vormt in een lineaire ontwikkelingslijn naar een hogere frequentie van de aarde (in mijn school wordt de term “trillingsgetal” gebruikt), geeft hij een drietal mogelijkheden voor wat er volgens hem zou kunnen gebeuren. Ik zal dat gedeelte hierna citeren, maar wil nu al opgemerkt hebben dat ze als overeenkomst hebben iets dat ik al een hele tijd voel: het “floaten” van de tijd. Hoe lang iets duurt, hoe lang iets geleden is: ik heb vaak geen idee meer. Leven in het NU, en daarmee congruent: gewoon ZIJN, los van toekomstige projecties of persoonlijke belemmeringen van het verleden. Je ware zelf ontdekken. Dat hoort allemaal bij die verhoging van het trillingsgetal, frequentie. En nog veel meer, zoals het chaotische wereldbeeld van nu: chaos is nodig om de oude machtsstructuren te doorbreken zodat er tot de eenheidservaring gekomen kan worden.

Ondertussen heb ik een Nederlandse vertaling van de drie mogelijke veranderingen die Calleman ziet gevonden bij Xander Nieuws:

Drie scenario’s
Uitgaande van dit gegeven ziet Calleman drie alternatieve scenario’s voor wat er zou kunnen gaan gebeuren als het universum aanstaande vrijdag -of ergens tussen 28 oktober 2011 en 21 december 2012- zijn ‘hoogste staat’ heeft bereikt:

Scenario 3: Hierin blijven niet alleen de tzolkin golven, maar ook de negen scheppingsgolven (‘onderwerelden’) voor onbepaalde tijd bestaan en blijft het aantal pieken en dalen niet beperkt tot de 13 waar tot nu toe van uit wordt gegaan. We zullen weliswaar niet langer onderworpen zijn aan gerichte (groei)processen (zoals van zaad tot gerijpt fruit), maar het leven zou niet als een ‘eeuwig nu’ worden beleefd. Alle golven die op dit moment onze evolutie bepalen gaan in dit scenario ook na het bereiken van het ‘eenheidsbewustzijn’ oneindig door.

Hier de oorspronkelijke engelstalige versie, eigenlijk overbodig nu daar de meeste mensen die hier komen Nederlandstalig zijn:

“With this in mind I see three possible alternatives that may follow after the universe has attained its highest state: The first, and most dramatic alternative, is that all waves – as well as the tzolkin cycle – come to an end. This would likely mean an abrupt end to all future energetic regulation of our lives and actions and a sort of freedom shock. Life would be lived fully moment by moment by moment and each moment would be an eternity that would not be organically linked to other moments. The second alternative, which I am currently leaning towards, is that the waves end, after having accomplished their evolutionary purposes, but the tzolkin continues to provide some energetic background variation. This would still mean living moment by moment without any waves directing our evolution, but a daily variation of tzolkin energies could prevent us from experiencing life as completely timeless. The third alternative is that not only the tzolkin, but also the nine creation waves (Underworlds) continue indefinitely and the total of peaks and valleys not limited to thirteen. This would still mean that we would no longer be subordinated to directed processes going from seed to mature fruit, but it would not mean that life would be like an eternal now. Rather, all the waves that are currently driving our evolution would continue after the attainment of unity consciousness, but really without any end.

The latter view seems to have been held in the site of Palenque in ancient times, since calendrical dates deep into the future are mentioned there even if the dates in question cannot be considered as prophetic. I feel at this point it is not possible to tell with certainty which one of the three alternatives that will play out after the calendar comes to an end, but either one would amount to a fundamental discontinuity and a significant, if not total, transformation of our experience of life. Either one of them would mean the end to directed evolution and the freedom to just be. Maybe it is because they hear this call from the “future” that, despite the concurrent presence of some negative omens at the current time, I find a noticeable group of people who at this very time are coming home to themselves and are truly beginning to appreciate life exactly the way it is. Maybe after all there is a shift to unity consciousness going on and that the universe is now starting to allow us to just be whatever we are.

Carl Johan Calleman
Paris, September 30, 2011 (11 Eb)
8th day of the sixth night of the Ninth wave”

Het hele artikel is op zijn website  te lezen, het vetdrukken van enige zinnen heb ik gedaan.

PS 1: omdat dit een fotoblog is hier drie persoonlijke foto’s:

Foto 1: de tempel van de maan , beneden Manchu Picchu. Hier had ik een van mijn drie belangrijkste spirituele ervaringen: heb de eenheid met de kosmos gevoeld. Weliswaar geen Maya-tempel, n.l. van de Inca’s, maar toch……

Foto 2: In Mancchu Picchu ligt een enorme steen die als een krachtcentrale aan het vibreren was. Toen ik er op lag wilde ik niet meer weg. Maar toen ik uiteindelijk opgestaan was kwamen er twee “indianen”naar me toe. Weliswaar waren het blanke Amerikanen, maar het waren aanhangers van de leer der Tolteken zoals hedentendage beschreven en gepractiseerd door Carlos Ruiz. Ik kocht later een boek van hem dat ik tot mijn stomme verbazing in de boekhandel van mijn school vond.

Foto 3: ze lieten me nog wat verbindingen met een aantal punten daarvandaan voelen (lukte niet zo) en deden later nog een ritueeltje in de tempel van de zon op Manchu Picchu waar ik bij mocht zijn. Ik dacht altijd dat MP een soort archeologische site was, maar het bleek nog aardig in gebruik ( op het altaartje in de tempel van de maan lag geofferd mais)    

PS 2: maar wat er ook gebeurt op 28 oktober: niets is zo zeker als het feit dat mijn ex R. op die dag exact een halve eeuw oud wordt!!